عوامل بازدارنده استفاده از دوره های الکترونیکی آموزش مداوم در مشمولین تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: گسترش سریع دانش، مفهوم آموزش مداوم را در تمام عمر، معنایی تازه بخشیده و ضرورت آن را انکارناپذیر ساخته است. با توجه به اهمیت به روز بودن دانش پزشکان، و همچنین با توجه به محدودیت زمان آنها برای شرکت در کلاس های حضوری، یادگیری الکترونیکی می تواند روش مؤثری برای آموزش این افراد محسوب شود. هدف اصلی این پژوهش بررسی و شناسایی دلایل عمده بازدارنده مشمولین آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی مشهد از شرکت دردوره های یادگیری الکترونیکی در تابستان 1390 بود. روش ها: در این پژوهش توصیفی - مقطعی که در تابستان 1390 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد، جمعیت نمونه 378 نفر از پزشکان مشمول آموزش مداوم بودند، که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای محقق ساخته، روا و پایا بود جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج: با توجه به میانگین وزنی به دست آمده، مشکلات زمینه ای (63/0± 71/2) بیشترین و مشکلات شخصی (70/0±15/2) و مشکلات نگرشی (64/0± 98/1)( برمبنای 4) کمترین میزان بازدارندگی را دارند. مشکلات شخصی کسانی که قبلاً در دوره های الکترونیکی شرکت کرده اند از کسانی که قبلاً در این دوره ها شرکت نکرده اند بیشتر است (51/6f=، 01/0p<). و نمره هر سه متغیر مشکلات شخصی، زمینه ای و نگرشی، برای استفاده از دوره های یادگیری الکترونیکی در مردان بیشتر از زنان است (01/0, p< 1/86f=). نتیجه گیری: مشکلات زمینه ای بیشترین بازدارندگی را در مشارکت جامعه آموزش مداوم در دوره های یادگیری الکترونیکی دارند.